آیا من می توانم گروه کوچک مطالعه کتاب‌مقدس خود را به عنوان کلیسای خود بدانم؟

بسیاری از کلیساها، خدمت گروه‌های مطالعه کتاب‌مقدس را دارند. گروه هایی در اندازه های مختلف (معمولاً حدود ده ایماندار) که یکی از بهترین زمینه ها برای مذاکره در مورد آیات کتاب مقدس و در میان گذاشتن نیازهای خود برای دعا و دریافت حمایت می باشد. در طول گردهمایی اصلی روزهای یکشنبه، ممکن است چنین فرصت مشابهی برای برقراری رابطه متقابل در چنین سطحی وجود نداشته باشد، این مسئله باعث شده که گروه های کوچک به چیزی تبدیل شود که حیاتی ترین خدمت “یکدیگر” در آن اتفاق می افتد. روابط به هم وابسته می شود، دیدگاه ها در میان گذاشته می شود، و مشکلات و سختی های زندگی مورد بحث قرار گرفته و رسیدگی می شود.

به خاطر همه این چیزها، به راحتی چنین گروهی می تواند تمرکز اصلی زندگی روحانی اعضا را به خود اختصاص دهد. در واقع این گروه تبدیل به کلیسا می شود.

درحالیکه این مسئله قابل درک می باشد، اما مطلوب نیست. گروه های کوچک نباید جایگزین جلسه اصلی کلیسا شود. اگر گروه کوچک شما، کلیسای شما شده، شما چیزی را از دست داده اید. مهم نیست که در بعضی زمینه ها که تعداد ایمانداران زیاد نیست، کلیساها آنقدر کوچک هستند که مانند گروههای کوچک عمل می کنند. کتاب مقدس به ما نمی گوید که کلیسا باید چه اندازه ای داشته باشد. آنچه ما در اینجا مطرح می کنیم این نیست که آیا کلیساهای سالم می توانند گروههای کوچکی از افراد باشند -می تواند اینطور باشد- اما آیا گروههای کوچک می تواند جانشینی برای کلیسا باشد – نباید اینطور باشد.

چرا که نه؟ اولاً، چون عضو کلّ خانواده کلیسا بودن، طریقی برای اثبات این مطلب می باشد که خدا با چه کسی مصالحه کرده است. گروه های کوچک ما به طور یکسان انعکاسی از کلّ گستره سنیّ و پیشینه هایی که در خانواده وسیع تر کلیسایی وجود دارد، نمی باشد. اما گردهمایی های یکشنبه ما چنین چیزی را در خود دارد، و این مسئله اهمیت دارد.

دوم، به درستی که وسعت کاری که گروه کوچک می تواند داشته باشد بسیار کم است، چون یک گروه کوچک است. کلیسا بدنی است که از قسمت های بسیاری تشکیل شده، هر بخشی نقش جداگانه ای در زندگی بدن بازی می کند. در یک گروه کوچک، عطایا و خدماتی که در خانواده وسیع تر کلیسا ارائه می شود، وسعت کاملی ندارد.

سوم، گروه کوچک مانند یک کلیسا رهبری نمی شود. بنابراین نمی تواند در مورد مشکل مربوط به اصول و تعالیم یا طرز رفتاری که رهبران رسمی و شناخته شده کلیسا مسئولیت آن را به عهده دارند، نظر نهایی را بدهند. نمی تواند شام خداوند را به طریقی که در مورد اتحاد کلّ کلیسا صحبت می کند، برگزار کند.

بنابراین گروه های کوچک می تواند مکمّل فوق العاده ای برای زندگی جمعی کلیسا باشد، اما هرگز نباید جایگزینی برای آن باشد. ما می خواهیم در کلیسایی باشیم که گروه های کوچک دارد، نه کلیسایی که گروه های کوچک می باشد. مرکز اصلی زندگی کلیسایی، کلّ انجمن (جمع) می باشد، نه گروه بندیهای کوچک. 

به قلم سام آلبری

ترجمه کانون کتاب‌مقدس

یادداشت ویراستار: این مقاله اقتباسی از کتاب جدید سَم آلبِری می باشد، چرا خود را درگیر کلیسا کنیم؟