موفقیت را دوباره در خدمت تصور کنید

دیوید وِلز David Wells، نویسنده و الهیدان در کتاب خود در سال ۱۹۹۹۴، «خدا در سرزمین باطل God in the Wasteland»، می‌گوید: «دانشجویان دانشگاه الهیات از موقعیت کنونی کلیسا ناراضی هستند. آنها معتقدند که کلیسا دید و رویای خود را از دست داده است، و انتظار دریافت بیشتری از کلیسا دارند».  همانطور که وِلز نیز با این قضیه موافق است، تنها نارضایتی کافی نیست. ما نیاز به چیز بیشتری داریم. ما بطور قطعی نیازمندیم که کلیسا را برای آنچه که باید باشد بهبود یابیم. کلیسا در طبیعت و ذات خود چیست؟ علامت مشخصه و نشانۀ کلیسا چیست؟

تاریخچه تندرستی کلیسا

مسیحیان در مورد «علامت‌های کلیسا» مدتی طولانی صحبت کرده‌اند. موضوع کلیسا تا دورۀ اصلاحات هنوز به عنوان موضوع مرکزی رسمی و گسترده برای مباحثه الهیاتی نبود. پیش از قرن شانزدهم، موضوع کلیسا پذیرفتی بود، نه بحث کردنی. اینگونه تصور میکردند که کلیسا وسیله‌ای برای فیض است، واقعیتی که به عنوان یک پیش فرض برای بقیۀ الهیات وجود داشت. با ظهور انتقاد بنیادی مارتین لوتر و دیگران در قرن شانزدهم، به هر حال، بحث در رابطه با طبیعت کلیسا اجتناب ناپذیر شد. طبق توضیحات دانشمند الهیاتی «اصلاحات، انجیل را ساخت، نه سازمان کلیسایی، این آزمایشی برای کلیسای حقیقی است. ( اِدموند کِلونی Edmund Clowney، کتاب کلیسا The Church، ۱۹۹۵)، ص۱۰۱ »

در سال ۱۵۳۰ ملانچتون Melanchthon اعتراف‌نامه آگزبِرگ Augsburg را مطرح کرد، که در فصل ۷ اظهار شده: «کلیسا جماعتی از مقدسین است که در آن انجیل به درستی تعلیم داده می‌شود و آیینهای مذهبی به درستی اجرا میشود. و این حقیقت برای اتحاد کلیسا کافی است که اتحاد در باورها در رابطه با تعالیم انجیل و اجرای آیینهای مذهبی وجود داشته باشد. در سال ۱۵۵۳ توماس کرانمِر Thomas Cranmer چهل و دو مقاله برای کلیسای انگلیس تحریر نمود که در آن نوشت: «کلیسای مرئی مسیح، جماعتی از مردان امین است که در آن کلام خدا موعظه می شود و آیین های مذهبی به موقع و به درستی اجرا می شود.» جان کالوین در کتاب خود مینویسد که «هر جا که ما میبینیم کلام خدا خالصانه موعظه میشود، و آیین های مذهبی مطابق رسوم مسیح اجرا میشود، نباید شک کرد که در آنجا کلیسای خدا وجود دارد.»

در اعتراف‌نامه بلجیک Belgic ۱۵۶۱، فصل ۲۹، آمده است که: «علامتهایی که کلیسای حقیقی توسط آنها شناخته می‌شوند از این قرار است: اگر تعالیم ناب و خالص انجیل در آنجا موعظه شود؛ اگر آیین‌های مذهبی را به طور خالص مطابق رسوم مسیح اجرا شود؛ تأدیب و انضباط کلیسا برای تنبیه گناه اجرا شود؛ به طور خلاصه، اگر همه چیز مطابق کلام ناب خدا اجرا شود، و هر آنچه که مخالف اینهاست طرد شود، و عیسی مسیح به عنوان سر کلیسا تصدیق شود.»

پیدایش و نگهداری کلیسا

ما در این می‌توانیم دو مشخصه ببینیم -اعلام انجیل و انجام آیین‌های مذهبی -هم خلقت و هم نگهداری کلیسا- چشمه حقیقت خدا و وسیلۀ زیبایی که آنها را در برگرفته و به نمایش می‌گذارد. کلیسا با موعظه درستِ کلام پیش میرود؛ کلیسا شامل اجرای درست تعمید و شام خداوند است و با این علامت‌ها تشخیص داده می شود( با این فرض که در این علامت آخر، تأدیب کلیسا انجام می‌شود.)

بطور قطع هیچ کلیسایی کاملی وجود ندارد. اما خدا را شکر، کلیساهای معیوب بسیاری هستند که تندرست می‌باشند. با این وجود، ترسم از این است که تعداد زیادی از این کلیساها تندرست نمی‌باشند -حتی در میان کلیساهایی که خداوندی کامل مسیح و اقتدار کامل کتاب مقدس را تأیید می‌کنند. بنابراین، این نُه علامت نقشه‌ای برای بهبودِ موعظۀ کتاب مقدس و رهبری کلیسا در زمانی که جماعت سست شده و به سوی مسیحیت اسمی و فقط عقیدتی می‌رود، تشکیل می‌دهد. که این نوع باعث ایجاد فقط برنامه (برنامه‌های کلیسایی) بی‌اهمیت و ناچیز شمردن می‌شود. هدف بسیاری از کلیساها از جلال دادن خدا دور شده و به راحتی تبدیل به بزرگتر شدن گردیده، با این فرض که اگر کلیسا به هر شکلی که به این هدف دست یابد، خدا را جلال می دهد.

در جامعه‌ای که مسیحیت به طور گسترده و با سرعت انکار می‌شود، در جایی‌که بشارت اغلب اوقات غیر قابل تحمل شده یا حتی به طور رسمی به عنوان یک جرم منفور دسته بندی شده، می بینیم که دنیای ما عوض شده است. (نویسنده مقاله اشاره به غرب می‌نماید. مترجم).  فرهنگی که ما خود را با آن وفق می‌دهیم تا با آن در هماهنگی باشیم، تبدیل به فرهنگی می‌شود که به طرز پیچیده‌ای مخالف انجیل است، به طوریکه اگر بخواهیم با آن انجیل خود را تطبیق بدهیم، انجیل واقعی را از دست می‌دهیم. در چنین روزهایی، باید دوباره کتاب‌مقدس را بشنویم و دوباره تصویری از خدمت موفق داشته باشیم، نه اینکه الزاماً و بلافاصله ثمر داشته باشیم بلکه به شکل مثبتی نسبت به کلام خدا امین باشیم.

ما نیاز به الگوی جدیدی داریم

ما نیاز به الگوی جدیدی برای کلیسا داریم. درواقع، الگویی که نیاز داریم یک الگوی قدیمی است. ما نیاز به کلیساهایی داریم که در آن کلیدِ تعیین کنندۀ موفقیت، نتایج آشکار نیست بلکه پشتکار در وفاداری کتاب مقدسی است. این الگوی جدید (قدیمی) کلیسا بر روی دو نیاز اساسی در کلیساهای ما تمرکز دارد: موعظۀ پیغام خدا و رهبری شاگردان. پنج «علامت اولیۀ کلیسای تندرست» ( موعظۀ تشریحی، الهیات کتاب‌مقدسی، درک کتاب‌مقدسی از انجیل، درک کتاب‌مقدسی از تبدیل شدن جانها، و درک کتاب‌مقدسی از بشارت دادن) که همۀ اینها انعکاسی از موعظۀ صحیح کلام خداست. چهار علامت آخر (عضویت کلیسا، تأدیب کلیسا، توجه به شاگردی و رشد روحانی، و رهبری کلیسا) اشاره می‌کند به این مشکل که چطور به درستی مرزها و نشانه‌های هویت مسیحی را اجرا کنیم، به عنوان مثال، چطور شاگردان را رهبری کنیم.

هدف و منظور نهایی همۀ اینها جلال خدا و شناساندن او به دیگران است. در سراسر تاریخ، خدا مشتاقِ شناساندن خود است. ( به عنوان نمونه، خروج ۷ : ۵ ؛ تثنیه ۴ : ۳۴ – ۳۵ ؛ مزامیر ۲۲ : ۲۱ – ۲۲ ؛ اشعیا ۴۹ : ۲۲ – ۲۳ ؛ حزقیال ۲۰ : ۳۴ – ۳۸ ؛ یوحنا ۱۷ : ۲۶ ) . او جهان را خلق کرده و همۀ این کارها را برای تمجید خود انجام داده است. آنچه خدا انجام داده درست و نیکوست و باید هم اینطور باشد. مارک راس Mark Ross اینطور عنوان می‌کند:

«ما یکی از بخش‌های مهمِ مدرک خدا هستیم… دلواپسی بزرگ پولس برای کلیسا این بود  (در افسسیان ۴ : ۱ – ۱۶ ) که کلیسا جلال خدا را نشان داده و ظاهر کند، به این شکل که شخصیت و صفات خدا را بر ضد همۀ افتراها و بدگویی‌های عالم شیاطین ثابت کند. بدگویی و افتراهایی که می‌گوید خدا ارزش این را ندارد که برای او زندگی کنید… خدا جلال نام خود را به کلیسایش سپرده است.»

همۀ کسانی که این کلام را می‌خوانند- افرادی که رهبران کلیسا هستند یا رهبران نیستند- به شباهت خدا آفریده شده‌اند. ما باید تصویر زنده از طبیعت اخلاقی و شخصیت عادل خدا باشیم، باید آن را در سراسر جهان منعکس کنیم تا همه ببینند- مخصوصاً در اتحادمان با خدا از طریق مسیح. بنابراین، این چیزی است که خدا ما را برای آن فرا می‌خواند و دلیلی است برای فراخواندن ما. او ما را می‌خواند که با او و با هم متحد شویم، و با هم در جماعتمان متحد شویم، نه برای جلال خود بلکه برای جلال خدا.

یادداشت ویراستار: این مقاله اقتباس شده از مقدمۀ «۹ علامت کلیسای تندرست.»

( Wheaton : Crossway, 2000)

ترجمه کانون کتا‌ب‌مقدس